Een terugblik...
Geschiedenis van de Gilwellcursus
Er was eens een Schotse districtscommissaris De heer W.F. de Bois MacLaren. Hij had op jeugdige leeftijd al kennisgemaakt met het buitenleven in de Schotse hooglanden. Jaren later zag hij hoe het in Londen haast onmogelijk was voor jongens om van het buitenleven van Scouting te kunnen proeven. Het was zijn droom om deze jongens aan een kampeerterrein te helpen, waar ze het echte scoutingleven konden ervaren.
Baden Powell had ook een droom. Het was zijn droom om een plek te hebben waar hij scoutingleiders kon trainen. En hij vond dat een scoutingtraining het best kon worden gegeven in de omgeving waar het scoutingspel zich afspeelt in de natuur: buiten in de natuur. MacLaren schonk de scoutingbeweging in 1918 een stuk grond temidden van het beroemde Epping Forest. Het landgoed, Gilwell Park genaamd, ligt op een heuvel vanwaar men een prachtig uitzicht heeft op Londen.
In september 1919 werd de eerste Gilwellcursus gegeven. Aan het eind van de training vond Baden Powell dat de aanwezigen een aandenken hadden verdiend. Uit zijn verzameling souvenirs haalde hij een lange ketting met houten kralen: een trofee van de Zulu-oorlog in 1888. Iedere cursist kreeg twee kralen, waarmee de engelse naam van de cursus werd gevestigd: Wood Badge. Zes van deze originele kralen worden nog steeds gedragen door de campchief van Gilwell Park. Daarnaast mocht iedere cursist een speciale das dragen met op de punt een stukje van de tartan (Schotse ruit) van de clan MacLaren. De das wordt bijeengehouden door een Turkse knoop.
Nu worden deze cursussen wereldwijd gegeven in alle landen waar het Scoutingspel wordt gespeeld. Op een soortgelijke manier werken vele vrijwilligers van Scouting over de hele wereld aan hun persoonlijk functioneren. Niet alleen Nederlanders dragen dus deze kralen en das. Niet voor niets is de Gilwellcursus, een wereldcursus...
Kijk hier voor meer informatie over de Gilwell cursus.
Groepsfoto van de allereerste Wood Badge cursus in Gilwell Park, Engeland in 1919.
In 1923 is de cursus voor het eerst in Nederland gegeven in Ommen op "Gilwell Ada's Hoeve". De foto hieronder is van de eerste Gilwellcursus in Nederland op het eerste Leidersveld (Gilwell Ada's Hoeve Ommen, 1923).
Het eerste Leidersveld was de plek voor de cursus van verkennersleiding (zie foto rechts). Op het tweede Leidersveld werden later de trainingen voor de welpenleiding gehouden.
 |
 |
Voorkant van een felicitatiekaart voor nieuwe 'Gilwellianen' als ze hun woodbadge hadden behaald en lid werden van de Gilwell Ada's Hoeve groep
(foto beschikbaar gesteld door Scouting Museum Haagse Randstad)
In 1953 bestonden de Gilwell trainingen 30 jaar. Alle leden van de Gilwell Ada's Hoeve groep (daar werd je lid van als je de Gilwell had behaald) werden uitgenodigd voor een reünie.
Hierboven de uitnodiging. Hiernaast een foto van activiteiten tijdens de reunie bij het Rambonnethuis
Van Attie de Jonge uit Almelo ontvingen we 4 foto's.
Het begeleidend briefje vermeld o.a.: Jaren achter elkaar zijn we in Ommen geweest en hebben nog steeds mooie herinneringen aan het samen zingen met schipper Haasnoot (?) en het kamperen.
Vooral de aparte jongens en meisjes terreinen noemen en je hebt de lachers op je hand. Jarenlange vriendschappen hebben stand gehouden tot op de dag van vandaag.
Naar aanleiding van dit artikel schreef Fred Kelpin uit Maastrict: ''Ik zie een vraagteken staan achter de naam Schipper
Haasnoot in de Nieuwsbrief. Laat me er even een uitroepteken van maken! Leen
Haasnoot was DCC van de Nederlandse Padvinders. Ik ken hem ook van de
Koempoelans en Gilwell Reünies op Gilwell Ada’s Hoeve. Zingen onder leiding van
Leen Haasnoot was een aparte ervaring. Gelet op zijn achternaam zal hij wel uit
Katwijk gekomen zijn. Zijn naam hoort in het rijtje Nel Lind, Kick Potasse, Jan
Emck en Henk Wijnmaalen. Iconen van Ada’s Hoeve dus.
Onlangs ontvingen we een aantal foto's van Rene Kappetein, die recent is overleden. Zijn zoon kwam deze foto's uit 1946 tegen. Hij kon niet vinden van welke scoutingclub hij lid was. Gezien de foto met de vlaggen zal dat De Havik uit (stad) Groningen of Hoogkerk geweest zijn. Mogelijk zijn de andere twee foto's ook van die groep.
Aan de 'Statiefoto' te zien heeft hij een Gilwell cursus gevolgd op Ada's Hoeve. Dat is een cursus speciaal voor leiding.
Zijn zoon wist nog te melden dat zijn vader het ook had over internationale contacten bij een bijeenkomst (oa uit Ned Indië, nu Indonesië). Hij had een kris en van Koreanen een kompas die beide bij verhuizingen verloren zijn gegaan.
Een wereldjamboree heeft er nooit in Ommen plaats gevonden, maar er was wel 1x in de 4 jaar een zogenaamde Koempoelan, waar leiding uit heel Nederland aan deelnam. Ook waren er wel internationale kampen. Mogelijk is hij bij de Jamboree in 1937 geweest, toen natuurlijk niet als hopman. Hij zou dan 13/14 jaar oud geweest moeten zijn.
Baron Van Pallandt maakte vaak foto’s van padvinders. Dat was voor die tijd (zo rond 1925) zeer modern. Hij maakte ze deels op het landgoed Eerde, waar Ada's Hoeve toen ook toe behoorde. Van zijn foto’s werden verschillende series kaarten en grotere prenten gemaakt. De foto’s waren in die tijd zo vermaard dat ze zelfs in het buitenland gebruikt werden. Zo hingen bijvoorbeeld verschillende prenten in het Wereld Hoofdbureau van de scouts in Londen.
In het Ada's Hoeve historisch archief is de tweede serie met de titel Jongensleven opgenomen. Deze map bevat '6 platen, formaat 30x40 cM. uitgevoerd in Rotogravure, naar foto's van Ph. Baron van Pallandt van Eerde'. Je kon de fotoserie kopen voor f2,50 via de Vereeniging 'De Nederlandsche Padvinders' die toen hun Hoofdkwartier hadden in de 2e Const. Huygensstraat 83, Amsterdam. Zo staat op de omslag van de serie.
Bij het vertrek van Karel Budde als beheerder ontvingen de vaste kampstaffers allemaal een ingelijste foto uit deze serie. Ik ben zelf in het bezit van de foto met titel 'op het spoor'. Een mooie herinnering.
Vrijdag 26 augustus, onder een flauw zonnetje ontwaakt een nat Ada’s hoeve. Op zich dus een heel normale natte Hollandse dag.
Tot onze rust aan het eind van de ochtend verstoord werd door een Duitse kampeerder (leider ) die op Laarmanshoek stond. Hij melde dat er een meisje van zijn groep achterover van een pionierwerkstuk gevallen was. Van ongeveer 1,4 meter hoog viel ze op haar rug en hoofd. De Duitse leider wist me te melden dat hij de ambulance al gebeld had en dat het meisje direct onderaan de kleine afgang lag bij de weg op Laarmanshoek. Marianne en ik (Erik) zouden de ambulance opvangen en deze naar de juiste plek leiden. We besloten niet het terrein op te gaan i.v.m. de modder en de goede bereikbaarheid vanaf de weg.
De eerste kampstaf van het jaar mocht in het nieuwe medewerkers onderkomen! Wat hebben we er lang op moeten wachten. Maar na veel overleg, afscheid nemen van enkele bomen, veel harde werkers aan het werk, de boerderij in de steigers, de eerste bewoners van het medewerkers onderkomen die er ook weer uit moesten, de geboorte van Linde en natuurlijk afscheid nemen van de (door ons geëerde, maar ietwat uitgewoonde) caravan, is het af!
Bas, Jacqueline, Jeroen, Evert-Jan en ik hadden het geluk er als eerst in te mogen. Nou ja, geluk… Bij binnenkomst was het een doolhof van dozen en materiaal. Alleen boven stonden er al wat bedden klaar. Ondanks dat was het een geslaagd weekeind. De kampeerders hebben fantastisch weer gehad, waar wij van mee hebben genoten. Berend is weer uit het ziekenhuis en heeft ons een bezoekje gebracht, samen met zijn zoon. De dozen verdwenen en het kreeg steeds meer een bewoond uiterlijk. Aan het einde van deze week is het de bedoeling dat de (meeste) gordijnen opgehangen worden en dat de laatste spulletjes hun plekje krijgen. Nu mogen jullie het allemaal “beleven”. Wat een fantastisch plekje om kampstaf te mogen zijn!
Wij waren kampstaf deze week op Ada's Hoeve, van 26/8 tot 3/9 2005. Als het voor jullie net zo leuk was als voor ons dan is het goed. Het kampvuur op woensdag was fantastisch en lekker gevuld met scouts van alle leeftijden! Yells en grappige liedjes en sketches en een echt Ada's Hoeve-vuur. En...heerlijk weer en mooie sterrennachten, vlotten op de Vecht en zwemmen, schitterende kabelbanen en spannende en leuke thema's: spionnenkampen, twee jubileumkampen, de verdwenen doedelzak, enzovoort.
Wij zijn als kampstaf de laatste klusjes aan 't doen en zondag gaan we weer naar huis. Dank je wel voor de vele hulp en voor de fijne week.
Kom vooral nog eens terug!!
Piet en Tilly
We gingen zo enthousiast aan de slag met het IBA systeem.
Op zaterdag 3 juli 2005 gingen 1000 plantjes van de kleine egelskop de grond (het grind) in. Het weer: bewolkt; de temperatuur: warm en benauwd, geen zon (af en toe een straal). Het was zwaar werk. Je groef een kuiltje in het grind, plaatste een plantje in de kuil, terwijl je het grind moest tegenhouden dat de kuil weer in liep. Al met al een race tegen het grind.
Na jaren ploeteren bleek het spoelwater na filtering niet zoals het zijn moest. De oorzaak lag in eerste instantie in het feit dat het bacterieproces in de putten nog niet goed werkte en dat de planten in het vloeiveld nog onvoldoende groot waren om de hoeveelheid water te zuiveren. Het advies was om wat kalvermest in de eerste put te doen. Dat is gedaan, echter met het gevolg dat het spoelwater tot dropwater werd en zeker in de eerste weken stevig stonk en niet geschikt was om te worden hergebruikt. Dat was onverwacht en zeer vervelend. De problemen losten zich niet goed op, de pieken en dalen in de kampeerbezetting leverde teveel wisselingen op.
In het voorjaar van 2011 werd er een aansluiting op het riool gerealiseerd en dat was het einde van het filtersysteem. Alle leidingen en de verzameltanks bleven wel in gebruik, maar voeren het afvalwater nu af in het centrale riool.
In 1998 vierde Ada's Hoeve haar 75 jarig jubileum. Dat werd gevierd samen met de kampeerders tijdens een jubileumweek; de JubilAda.
Groepen kampeerden zelfstandig, maar vanuit de kampstaf werd elke dag een activiteit aangeboden waar groepen aan mee konden doen.
De week werd geopend met een zondagse brunch in de kampvuurkuil. Groepen namen zelf hun eten en drinken mee en waren feestelijk uitgedost. Dat was de kampstaf ook (in stemmig zwart/wit met rode strik), die iedereen welkom heette en als een echte ober naar hun zitplaats in de kampvuurkuil leidde. Dit vaak tot grote verbazing van de deelnemers.
Maandag stond in het teken van sport en spel, en dinsdag was water het thema. De lange vlottenvloot baarde veel opzien, temeer omdat het niet werkte. De motorbootjes waren te licht om alle 11 vlotten te verslepen. Gelukkig hielp een recreant met een sterke boot mee.
Op woensdag de Kermesse d'Ada (met de 'waar'zegster) en het traditionele kampvuur. Een kookwedstrijd op de donderdag en op vrijdag de afsluiting met een disco feest.
Alle deelnemende groepen ontvingen het JubilAda boekje en de dagelijkse kampkrant. Ook waren er speciale jubileum aanbiedingen (T-shirts, jubileum mokken, badges en naambandjes)
Ik ben nog op zoek naar (kopieën of foto's van) publicaties en materialen van de JubilAda voor het historisch archief. Heb je nog iets wat aan deze festiviteiten herinnerd, neem dan even contact op met
In juli 1986 was er een groot internationaal kamp van 1200 Zevende dag Adventisten scouts uit 9 verschillende landen op Gilwell Ada's Hoeve. Het motto was 'on the trail'. Vooral de Scandinavische landen waren goed vertegenwoordigd.
Er was extra kampstaf die 2 weken op de zolder van de boerderij logeerden (een stafhuis was er nog niet). Ik kan me nog herinneren dat we veel taart aten, want het was een goede traditie dat je moest trakteren op taart als je door de uitgang het terrein op kwam rijden. Dat ging dus nogal eens fout.
Bij de Engelse groepen zaten veel scouts met Indiase achtergrond. Aan het eind van het kamp bleek dat die nogal honger hadden geleden omdat ze niet wisten wat te doen met de etenswaren die ze hadden ontvangen. Veel kwam aan het eind van het kamp retour. De groepen die in de volgende weken op Ada's Hoeve kampeerder hebben er nog goed van gegeten.
Karel en Marty Budde - de toenmalige beheerders - vroegen soms een kamperende groep of ze een bladzijde in het beheerderslogboek wilden schrijven. Dat is ook gedaan door de staf van het Europese kamp. Zie hieronder.
Fred Kelpin uit Maastricht volgde in 1959 het praktijkdeel van de Gilwell Cursus op Gilwell Ada's Hoeve. Hij heeft daar een uitgebreid verslag van geschreven.
Een stukje uit zijn verslag:
Het wordt tijd om het Eerste Leidersveld te gaan beschrijven, om daarna over te gaan tot een beschrijving van de Verkennerscursus V 193 die ik in 1958 op dit terrein volgde. Centraal op het veld stond de vlaggenmast. Aan de Oostkant was een toe-gangspoort. Hier begon traditioneel de cursus. De cursisten verzamelden zich bij de poort. Wie door die poort naar binnen ging zou aan het eind der cursus door dezelfde poort het terrein weer als Gilwellian verlaten. Achter je werd de poort symbolisch met een slagboom gesloten.
Westelijk van de vlaggenmast was een mooie kampvuurcirkel met banken gemaakt van boomstammen en een stoel voor de Deputy Camp Chief, de DCC, herkenbaar aan een Woodbadge met vier in plaats van twee kralen en een blauwe pluim op de hoed. Achter de kampvuurcirkel lag de „stores? die gebruikt werd door de staf en als op-slagplaats voor materiaal, zoals pioniertouw. De stores had een afdak zodat je er droog bleef als het regende. Het terrein had in die tijd nog geen waterleiding en ook geen sanitaire voorzieningen. Water kwam uit een pomp en de groepen die er kampeerden groeven een latrine en afvalkuilen. Water kwam uit een pomp, die aan de Zuidkant van het veld geslagen was, tegenover de vlaggenmast.
Je kunt HIER zijn hele verslag lezen.
Zeventien dominees op Ada's Hoeve.
Alweer een tijdje geleden ontvingen we deze oude publicatie van Johan Hartkamp uit Dalfsen. Het duurde even voordat alle los gescande artikelen tot een leesbaar digitaal geheel konden worden geplakt. Het is een artikel over Ada's Hoeve dat in juli 1953 in het weekblad De Spiegel verscheen. De Spiegel was een weekblad van christelijke signatuur. En het zal je dan ook niet verbazen dat het hier ging om een kamp van 17 dominees. Zeven gereformeerden, zeven hervormde, één doopsgezinde, één evangelische-lutherse en één kapitein van het Leger des Heils. Ze kampeerden aan de foto's te zien op het eerste Leidersveld van Ada's Hoeve op uitnodiging van de Nederlandse Padvinders Vereniging (NPV).
Een alleraardigste artikel om eens te lezen hoe dat ging in 1953.
{phocadownload view=file|id=256|text=Van de houten broek naar de korte broek|target=b}
In 1950 vond een groot jubileumkamp plaats op Gilwell Ada's Hoeve: Het nationaal kamp, maar er deden ook buitenlandse scouts aan mee. Ada's Hoeve was overigens niet het enige terrein waar dit plaats vond. Er werd ook gebruik gemaakt van De Padvindersboerderij met de weilanden eromheen, de Brink, de Wolfskuil en er waren ook activiteiten in Ommen. Er deden ruim 7000 padvinders aan mee. Koningin Juliana en Prins Bernhard kwamen op bezoek.
Carel Enkelaar, later een belangrijk persoon in omroepland, was redacteur van de kampkrant.
Tom Bouws, toen medewerker, schreef er een mooi verslag over, dat in een jubileumuitgave van de Nederlandsche Padvinders verscheen.
Bekijk hier de originele publicatie.